Γράφει ο Παναγιώτης Σκουρής*
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε με έκπληξη και σίγουρα ανησυχία την εξάρθρωση μιας εθνικιστικής και μάλλον ακροδεξιάς οργάνωσης στη Θεσσαλονίκη. Θα μου πείτε, καλά δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η μόνη.
Σωστό αυτό, αλλά το αξιοσημείωτο εδώ είναι, ότι η οργάνωση αυτή αποτελείται κατά κύριο λόγο από νέους ανθρώπους, οριακά ενήλικες και αρκετούς ανήλικους.
Η αντιπάθεια και αποστροφή της στήλης προς τη συγκεκριμένη ιδεολογία είναι δεδομένη και έχει αρκετές φορές εξωτερικευτεί από εδώ. Το φαινόμενο είναι σε έξαρση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς.
Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, πώς είναι δυνατό σήμερα, τον εικοστό πρώτο αιώνα, νέοι άνθρωποι να στρέφονται προς τόσο αναχρονιστικές και ακραίες απόψεις. Δε χωρεί αμφιβολία, ότι πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε να ασχοληθούμε με αυτό το φαινόμενο και να δώσουμε λύσεις.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, θα πρέπει να προσθέσουμε, ότι ο λόγος που τα μέλη της οργάνωσης αυτής οδηγήθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης δεν είναι οι απόψεις τους, αλλά το γεγονός, ότι διέπραξαν σοβαρότατα αδικήματα και βαριές πράξεις βίας. Σε αντίθεση με αυτό που θα επιθυμούσαν οι οπαδοί της συγκεκριμένης οργάνωσης και των απανταχού υποστηρικτών παρόμοιων απόψεων, η ιδεολογία στη χώρα μας και στον πολιτισμένο κόσμο δε διώκεται. Μόνο οι παραβάσεις του νόμου.
Όπως και στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής δηλαδή, φυλακίστηκαν μέλη και στελέχη της, όχι για αυτά που πιστεύουν, αλλά επειδή διέπραξαν εγκλήματα. Σε αντίθεση με αυτά που ισχυρίστηκαν, όταν αυτό συνέβη και εξακολουθούν να υποστηρίζουν και σήμερα.
Η αντιπάθεια της στήλης προς τις αντιλήψεις αυτές, αλλά και γενικότερα σε κάθε τί ακραίο, είναι γνωστή και έχει εκφραστεί από εδώ αρκετές φορές. Εν προκειμένω όμως πρέπει να αναρωτηθεί κανείς το γιατί ένα μέρος της νεολαίας μπορεί να ελκύεται από αυτήν την ιδεολογία. Σημειώστε εδώ, ότι πρόκειται για το ίδιο τμήμα της κοινωνίας που είναι ένθερμοι υποστηρικτές της συμπερίληψης και της ανεκτικότητας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν.
Η σειρά Εφηβεία λοιπόν, από την οποία δανείστηκα τον τίτλο, νομίζω, ότι εν μέρει δίνει μια απάντηση στο ερώτημα αυτό, παρότι το θέμα είναι τελείως διαφορετικό. Έτσι κι αλλιώς πάντως εγώ σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα.
Η νεολαία λοιπόν φαίνεται, ότι ζει κάπως απομονωμένη και με προφανέστατο έλλειμμα στην επικοινωνία και την κοινωνικότητα. Επίσης, χρησιμοποιεί πάρα πολύ την τεχνολογία και τα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία αμφότερα φαίνεται να αλλοιώνουν την επαφή με την πραγματικότητα και τη δυνατότητα να επικεντρώνεται κανείς σε πράγματα, τα οποία είναι πραγματικά ενδιαφέροντα και σημαντικά. Για να μην παρεξηγούμε, η συμπεριφορά αυτή δεν περιορίζεται μόνο στη νεολαία, καθώς το σύνολο του κοινωνικού συνόλου έχει εθιστεί σε αυτήν την πρακτική.
Η διαφορά είναι, ότι η νεολαία είναι γεμάτη ζωντάνια και δύναμη και η αδρανοποίηση σίγουρα την επηρεάζει αρνητικά. Το αποτέλεσμα είναι, μεταξύ άλλων, να γίνεται βίαιη αναζητώντας να διοχετεύσει κάπου και εκτονώσει έτσι την καταπιεσμένη της ενεργητικότητα.
Ένα άλλο στοιχείο είναι το γεγονός, ότι τα όσα προβάλλονται μέσα από τα δίκτυα αυτά, ταξιδεύουν με τεράστια ταχύτητα και απευθύνονται και μεγάλο αριθμό. Αν δηλαδή κάποιος θέλει να επιτεθεί σε ένα μέλος μιας κοινωνικής ομάδας, το κάνει άμεσα, ταχύτητα και έχει και προοπτική να απευθυνθεί σε ένα ευρύτατο ακροατήριο.
Το εκπαιδευτικό σύστημα δε φαίνεται να δίνει και πολύ μεγάλη σημασία στο φαινόμενο και σίγουρα δεν έχει την παραμικρή διάθεση να αντιπαρατεθεί με αυτό και να το αντιμετωπίσει. Τεράστιο πρόβλημα αυτό, διότι η παιδεία είναι το μεγαλύτερο όπλο γενικά, αλλά και ειδικά ως προς το συγκεκριμένο φαινόμενο. Οι λόγοι που έχει επέλθει αυτή η καταστολή είναι πολλοί και πολλαπλοί. Υπάρχει σίγουρα τεμπελιά, αλλά και φόβος. Ειδικά ο τελευταίος για τους λόγους που έχουν προαναφερθεί είναι ιδιαίτερα μεγάλος και έντονος.
Σε συνδυασμό με το προαναφερθέν στοιχείο λειτουργεί και ο τρόπος επικοινωνίας που έχει επικρατήσει. Κατά κύριο λόγο αναφέρομαι εδώ στο φαινόμενο των εικονιδίων και της ερμηνείας τους. Αποστέλλονται εκατέρωθεν λοιπόν διάφορα σύμβολα, τα οποία έχουν και ολόκληρο κατάλογο που σου εξηγεί, τί θέλει να σου πει αυτός που σου το στέλνει. Μπορεί να φαίνεται χαριτωμένο αυτό, αλλά δεν είναι. Ιδίως διότι υπεραπλουστεύει το περιεχόμενο της επικοινωνίας και περιορίζει την έκφραση.
Όλα τα ανωτέρω λοιπόν είναι η χαρά του φασίστα. Διότι σε πιάνει σε κατάσταση αδράνειας και καταστολής και παράλληλα μεγάλης απογοήτευσης και απόγνωσης και βρίσκει πρόσφορο έδαφος, για να σου προβάλει τις ιδέες του. Διότι αν σε πετύχει υποψιασμένο και ενήμερο, δε θα καταφέρει να σε πείσει για τίποτα από όσα πρεσβεύει.
Καιρός λοιπόν να τα αναλογιστούμε όλα αυτά και να σοβαρευτούμε.
*Ο Παναγιώτης Σκουρής είναι επίκουρος καθηγητής ευρωπαϊκού δημοσίου δικαίου στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, δικηγόρος και συνιδρυτής του δικηγορικού γραφείου AnPLegal Praxis (www.anplegal.gr).
- Θεσσαλονίκη: Πιθανόν από αποβολή το έμβρυο που βρέθηκε δίπλα σε σκουπίδια
- Θεσσαλονίκη: Μετάλλιο Ανδραγαθίας σε αστυνομικό – «Έφαγε» σφαίρα για να πιάσει ληστή
- Θεσσαλονίκη: Απειλούσαν και εξέδιδαν Κολομβιανή – Αφέθηκαν ελεύθεροι με όρους
- Eurovision: Αποθέωση για Κλαυδία - «Ανατριχίλα από την αρχή μέχρι το τέλος»
