Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Ένας μάχιμος διοικητής αστυνομικού τμήματος με αστείρευτο ένστικτο αλλά και ένα ενοχικό παρελθόν, μετακομίζει σε ένα ορεινό Αγγελοχώρι στους πρόποδες του Ολύμπου μαζί με τον σύντροφό του, θέλοντας να ξεφύγουν από την φασαρία της πόλης. Όμως καθώς το χωριό είναι από τους διάσημους αποκριάτικους προορισμούς της χώρας, ξαφνικά η πολυπόθητη ηρεμία θα γίνει δυσεύρετη. Όλα θα δυσκολέψουν όταν ένας κατά συρροή δολοφόνος θα αρχίσει να σπέρνει τον τρόμο, καθώς τουρίστες εξαφανίζονται μυστηριωδώς.
Αυτά συμβαίνουν στο μυθιστόρημα του Σωτήρη Πετρίδη με τίτλο «Αιματηρές Απόκριες» (εκδ. Υδροπλάνο). Αρχικά, όπως εξήγησε ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο TyposThes, σκέφτονταν να γράψει το σενάριο για ταινία, μιας και ο ίδιος έχει ήδη θητεία στον χώρο της 7ης τέχνης (σημ. είναι Μεταδιδακτορικός Ερευνητής Κινηματογράφου, ΑΠΘ ενώ ασχολείται συστηματικά με το σενάριο και την παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών). Όμως η πανδημία και το λοκντάουν έβαλαν τα εμπόδιά τους, και έτσι ο δημιουργός αποφάσισε να στραφεί στη μυθιστορηματική γραφή. Και έφτιαξε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με στοιχεία θρίλερ. «Ο αναγνώστης θα μπορέσει να εντοπίσει συνδέσεις με κινηματογραφικές αφηγήσεις ταινιών, όπως το Scream, το Halloween και το Texas Chainsaw. Βέβαια, οι λογοτεχνικές και οι κινηματογραφικές συμβάσεις εναρμονίζονται κάτω από μικρές δόσεις αυτοαναφορικότητας και διακειμενικότητας, που εντοπίζονται μέσα στην αφήγηση του βιβλίου», ανέφερε μεταξύ άλλων κ. Πετρίδης. Παράλληλα μίλησε για τον τόπο δράσης, αλλά και για το γεγονός ότι έβαλε ως κεντρικούς ήρωες ένα ζευγάρι ανδρών.
-Αιματηρές απόκριες στους πρόποδες του Ολύμπου. Πώς σκεφτήκατε το μυθιστόρημά σας που ξετυλίγεται στην γειτονική μας Πιερία;
-Στην αρχή, η ιδέα μου είχε έρθει για κινηματογραφικό σενάριο. Για πολύ καιρό, τη δούλευα και έχτιζα την ιστορία, όμως η έλευση της πανδημίας και των απανωτών lockdowns, άλλαξαν λίγο τα δεδομένα. Μέσα σε αυτόν τον ελεύθερο χρόνο, που όλοι αποκτήσαμε λόγω του κορωνοϊού, αποφάσισα να πειραματιστώ με τη μυθιστορηματική γραφή. Έτσι, επέλεξα να μεταφέρω αυτή την ιδέα σε μορφή βιβλίου. Νομίζω πως αυτή η επιλογή δικαιώθηκε από το αποτέλεσμα, καθώς η λογοτεχνική γραφή και τα εργαλεία γύρω από αυτήν ανέδειξαν περαιτέρω την ιστορία και βοήθησαν στη δόμηση ενός ιδιαίτερου αστυνομικού μυθιστορήματος με στοιχεία θρίλερ.
-Πώς επιλέξατε τον τόπο;
-Καθώς ξεκίνησα την ανάπτυξη στους ιστορίας, ήθελα να επιλέξω μία γραφική τοποθεσία που από τη μία να είναι οικεία στους αναγνώστες, αλλά από την άλλη να είναι μυθοπλαστική – δηλαδή τα γεγονότα να μην λαμβάνουν χώρα σε υπαρκτό χωριό. Ήθελα να ακολουθήσω μία τακτική που υπάρχει σε διάφορα δείγματα αυτού του είδους (τόσο σε βιβλία, όσο και σε ταινίες), ώστε να δημιουργήσω μία κοινωνία με γνώριμα χαρακτηριστικά, που θα εξυπηρετεί στις απαιτήσεις της συγκεκριμένης αφήγησης. Έτσι, επέλεξα την Πιερία ως το ιδανικό μέρος που εκπέμπει μία οικειότητα στο μέσο αναγνώστη και τοποθέτησα εκεί το μυθοπλαστικό χωριό που δημιούργησα - το Αγγελοχώρι.
-Η Αποκριά με στους μεταμφιέσεις, παρέχει κάλυψη στον δράστη;
-Μέσα από την επιλογή της Αποκριάς, ήθελα να ενσωματώσω το απόκοσμο της διαδικασίας μεταμφίεσης όλης της κοινωνίας μέσα σε μία ακραία συνθήκη ενός κατά συρροή δολοφόνου. Σίγουρα, η επιλογή της περιόδου και των εθίμων που την περιτριγυρίζουν παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία, όμως δεν θα πω κάτι παραπάνω για να μην αποκαλύψω σημαντικές πληροφορίες στον μελλοντικό αναγνώστη.
-Με θητεία στον χώρο του κινηματογράφου ποιες οι επιρροές του στην συγγραφή του μυθιστορήματος; Πόσο «κινηματογραφική» είναι η πλοκή;
-Έχοντας μάθει από την εμπειρία μου στον κινηματογράφο να γράφω με εικόνες, ήταν αναμενόμενο να δουλέψω με παρόμοιο τρόπο και σε αυτή την περίπτωση. Οι Αιματηρές Απόκριες έχουν μία σύνθετη δομή που παντρεύουν το κλασικό αστυνομικό λογοτεχνικό είδος με αφηγηματικές συμβάσεις του κινηματογραφικού τρόμου. Έτσι, ο αναγνώστης θα μπορέσει να εντοπίσει συνδέσεις με κινηματογραφικές αφηγήσεις ταινιών, όπως το Scream, το Halloween και το Texas Chainsaw. Βέβαια, οι λογοτεχνικές και οι κινηματογραφικές συμβάσεις εναρμονίζονται κάτω από μικρές δόσεις αυτοαναφορικότητας και διακειμενικότητας, που εντοπίζονται μέσα στην αφήγηση του βιβλίου.
-Στους κεντρικούς ήρωες βάζετε ένα ζευγάρι ανδρών. Γιατί επιλέξατε αυτό το σχήμα; Και πόσο ανοιχτή είναι η κοινωνία για την αποδοχή του διαφορετικού;
-Η επιλογή του βασικού χαρακτήρα και του συντρόφου του έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να βοηθά την ιστορία και την ποικιλομορφία της, χωρίς όμως να γίνεται επιτηδευμένα. Θεωρώ ότι εν έτει 2022, δεν νοείται να συζητάμε ακόμη για το εάν πρέπει να υπάρχουν queer αναπαραστάσεις στις αφηγηματικές τέχνες ή να θεωρούμε ως «επαναστατική» πράξη το να επιλέξει κάποιος δημιουργός να τοποθετήσει έναν queer χαρακτήρα στο επίκεντρο. Σίγουρα, η κοινωνία έχει πολλά βήματα ακόμη να κάνει στο κομμάτι της αποδοχής του διαφορετικού, γεγονός που θίγεται και στο βιβλίο. Όμως, μέσω της αναπαράστασης, η τέχνη μπορεί να βοηθήσει στην επιτάχυνση αυτών των βημάτων.
-Ποια βιβλία διαβάζετε αυτό το διάστημα;
-Όντας φανατικός οπαδός των horror films, αυτή την περίοδο διαβάζω το Final Girls από την Riley Sager, ένα μυθιστόρημα που παίζει με τις αφηγηματικές συμβάσεις των slasher films.
