Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Μια μπουρλέσκ κωμωδία μυθοπλασίας, με αναφορά στο 1920, αφιερωμένη στους πρώτους Έλληνες κωμικούς του βωβού κινηματογράφου και βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα από τη ζωή και την πορεία του Έλληνα «Σαρλώ», Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ που υπήρξε ένας από τους πρώτους κωμικούς ηθοποιούς και ιδιαίτερα δημοφιλής στην εποχή του, είναι «Οι κωμικοί» των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα. Η παράσταση θα ανεβεί από την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024στη Μονή Λαζαριστών (Σκηνή Σωκράτης Καραντινός).
«Το κείμενο εξελίσσεται γύρω από τις δύο ταινίες της εποχής “Ο Βιλλάρ στα Γυναικεία Λουτρά του Νέου Φαλήρου” και “Ο γάμος της Κοντσέτα – Μόσχου με τον Μιχαήλ”» δήλωσε στο «ΤyposThes» ο Σάκης Σερέφας.
Ο ίδιος αναφέρθηκε στην διαδικασία της συγγραφής του κειμένου και στην συνεργασία του με τον Δημήτρη Πιατά, ο οποίος υπογράφει και την σκηνοθεσία στην παραγωγή αυτή του ΚΘΒΕ. «Όταν γράφω ένα θεατρικό έργο, βάζω τον εαυτό μου στη θέση του θεατή, κάτω, στην πλατεία. Και γράφω αυτό που θα ήθελα να δω», σημείωσε ο γνωστός συγγραφέας. Είπε πως του αρέσει η εποχή που ζούμε γιατί την βρίσκει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ερεθιστική και δεν θα την άλλαζε με καμιά άλλη. Τέλος σχολίασε πως «Το έργο “Οι Κωμικοί” είναι μια πικρή κωμωδία» γιατί «Οι άνθρωποι αυτοί βασανίστηκαν για να μας κάνουν να γελάσουμε».
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τους «Κωμικούς»;
-Ήταν μια ιδέα του Δημήτρη Πιατά. Συνεργαστήκαμε για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια, συγγράφοντας το έργο, ειδικά μέσα στην περίοδο της καραντίνας λόγω του κορονοϊού. Εκατοντάδες emails και τηλεφωνήματα ανταλλάχτηκαν, σαν ένα είδος πινγκ-πονγκ ιδεών αναμεταξύ μας, χώρια οι διά ζώσης συναντήσεις μας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μια πολύ δημιουργική και ευφρόσυνη διαδικασία, γιατί έχουμε συνεργαστεί κι άλλες φορές στο θέατρο, καθώς έχει παίξει στο θεατρικό έργο μου «Μαμ» στο θέατρο Αμόρε και στον μονόλογο «Σεμινάριο Βλακείας» το οποίο, παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.
-Τι γνωρίζατε για τον Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ και πώς «φωτίζει» την πορεία του το κείμενό σας;
-Δεν γνώριζα τίποτα. Απολύτως τίποτα. Έμαθα για αυτόν τον άνθρωπο συγγράφοντας το έργο. Θα αφήσω να μιλήσει ο ίδιος μέσα από την αυτοβιογραφία του: ««Ήταν Κυριακή βράδυ και ο κόσμος είχε πλημμυρίσει το μεγάλο αθηναϊκό θέατρο όπου επρόκειτο να εμφανιστώ ως παλιάτσος. Ήρθαν να γλεντήσουν με έναν παλιάτσο που η καρδιά του αιματωνόταν και πονούσε για έναν παλιάτσο που πονούσε και ήταν έτοιμος να ξεσπάσει όχι σε γέλιο, για να κάνει και τους άλλους να γελάσουν, μα σε κλάμα, σε κλάμα σπαραχτικό. Γυρνώντας στην πλατεία, τους λέω: Γέλα παλιάτσο! Ο κόσμος πληρώνει!» γράφει. Αυτός ο «Έλλην Σαρλώ», ο «Σαχλό» όπως τον επονόμασαν οι συγκαιρινοί του. Ο οποίος, μετά από έναν αιώνα, «ο διασημότερος των ασήμων ηθοποιών», όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες, «ανασταίνεται» για πρώτη φορά μέσα σε αυτό το έργο. Πού να το φανταζόταν…
-Πόσο δύσκολο ήταν να βρεθούν στοιχεία για την εποχή του βωβού κινηματογράφου και τους κωμικούς που τον υπηρέτησαν;
-«Οι Κωμικοί» είναι ένα έργο αφιερωμένο στους πρώτους Έλληνες κωμικούς του βωβού κινηματογράφου, με κεντρικό άξονα τη μυθοπλασία και πραγματικά γεγονότα της καριέρας του Έλληνα «Σαρλώ», Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. Το κείμενο εξελίσσεται γύρω από τις δύο ταινίες της εποχής «Ο Βιλλάρ στα Γυναικεία Λουτρά του Νέου Φαλήρου» και «Ο γάμος της Κοντσέτα – Μόσχου με τον Μιχαήλ». Στην πρώτη ταινία, όπου πρωταγωνιστούσε ο Νικόλαος Σφακιανός, ο Μιχαήλ Μιχαήλ έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο. «Ο Γάμος της Κοντσέτα – Μόσχου με τον Μιχαήλ» ήταν μία από τις ταινίες που σημείωσε μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία για την εποχή και προβαλλόταν για αρκετά χρόνια. Ο Μιχαήλ συνέχισε την καριέρα του στο θέατρο αλλά πέθανε φτωχός και ξεχασμένος μετά την Κατοχή. Για να εντοπιστεί όλο αυτό το υλικό έγινε πολύχρονη έρευνα από εμένα και τον Δημήτρη Πιατά σε αρχεία, βιβλιοθήκες, βιβλιογραφία και στο διαδίκτυο.
-Υπάρχει μια νοσταλγία για την εποχή εκείνη μέσα από το έργο σας αυτό; Και αν ναι γιατί;
-Πώς να νοσταλγήσω κάτι που δεν το έχω ζήσει; Πολλές φορές τείνουμε να ωραιοποιούμε το παρελθόν, ατομικό ή συλλογικό, παραβλέποντας το γεγονός πως κάνουμε μια φαντασιακή επιλεκτική προβολή πάνω του. Νιώθω πολύ τυχερός που ζω στην εποχή μας, την βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ερεθιστική, δεν θα την άλλαζα με καμιά άλλη.
-Πώς είναι να βλέπετε τις λέξεις ενός βιβλίου να ζωντανεύουν στο θέατρο;
-Όταν γράφω ένα θεατρικό έργο, βάζω τον εαυτό μου στη θέση του θεατή, κάτω, στην πλατεία. Και γράφω αυτό που θα ήθελα να δω. Είναι μια μαγική στιγμή να βλέπεις τις λέξεις που έγραψες μοναχός, σιωπηλός και απομονωμένος στο γραφείο σου, να ζωντανεύουν από το σωματικό ηχείο των ηθοποιών. Οι λέξεις αποκτούν ζωή και διεκδικούν τη σωματοποίησή τους. Γι’ αυτό και μου αρέσουν περισσότερο οι πρόβες παρά η ολοκληρωμένη παράσταση. Γιατί στις πρόβες βλέπεις ένα μωρό να μπουσουλάει και να προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του. Στην παράσταση, έχει γίνει πια μαντράχαλος.
-Πόσο σημαντικό είναι το γέλιο στην ζωή μας; Και ειδικότερα στις μέρες μας;
-Το γέλιο ήταν ανέκαθεν υπονομευτικό, από την εποχή του Αριστοφάνη μέχρι σήμερα. Και, ειδικά, το γέλιο που προκύπτει μέσα από τη σάτιρα. Εκτός από αυτό όμως, το χιούμορ, στο θέατρο, είναι ένας τρόπος να αφηγηθείς δραματικές καταστάσεις φωτίζοντάς τες μέσα από το γέλιο που μπορεί να πηγάζει από αυτές. Είναι θέμα οπτικής. Εάν βάλετε μια δραματική ταινία ή μια σπλάτερ, και μηδενίσετε τον ήχο, σε πολλά σημεία του έργου αντί να κλάψετε ή να τρομάξετε, θα ξεκαρδιστείτε από τα γέλια. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε ταυτόχρονα και κωμικοί μέσα στον πόνο μας. Το έργο «Οι Κωμικοί» είναι μια πικρή κωμωδία. Οι άνθρωποι αυτοί βασανίστηκαν για να μας κάνουν να γελάσουμε.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Δημήτρης Πιατάς- Σάκης Σερέφας, Σκηνοθεσία: Δημήτρης Πιατάς, Σκηνικά -Κουστούμια: Μανόλης Παντελιδάκης, Χορογραφία: Δημήτρης Παπάζογλου, Πρωτότυπη μουσική σύνθεση- Μουσική επιμέλεια: Στάθης Παχίδης, Ενορχηστρώσεις: Τραϊανός Αλμπανούδης, Στάθης Παχίδης, Φωτισμοί: Γιάννης Τούμπας, Μουσική διδασκαλία: Έλσα Μουρατίδου, Βοηθοί σκηνοθέτη: Άννη Τσολακίδου, Ιορδάνης Αϊβάζογλου, Χριστόφορος Μαριάδης, Βοηθός σκηνογράφου- ενδυματολόγου: Χαρά Τσουβαλά, Βοηθός χορογράφου: Αναστασία Κελέση
Video: Σκηνοθεσία κινηματογραφημένων σκηνών: Νίκος Σούλης, Διεύθυνση φωτογραφίας: Κώστας Σταμούλης, Postproduction: Κανάρης Κωστόπουλος, Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη, Φωτογραφίες: Mike Rafail (That Long Black Cloud).
ΔΙΑΝΟΜΗ (με αλφαβητική σειρά): Ιορδάνης Αϊβάζογλου (Σπυρίδων Δημητρακόπουλος), Νεφέλη Ανθοπούλου (Τάλα Κρανόφσκα), Μπέτυ Αποστόλου (Κοντσέτα Μόσχου), Ηρώ Δημητριάδου (Ριρή Ασπριώτου, Περαστική), Χρύσα Ζαφειριάδου (Πόπη Μέγγουλα), Χριστίνα Ζαχάρωφ (Ροζαλία Παντελιάδου), Χρύσανθος Καγιάς (Ευτύχιος Βονασέρας, Μαγαζάτορας Μάρκος), Σοφία Καλεμκερίδου (Ευαγγελία Παρασκευοπούλου), Παναγιώτης Καμμένος (Διονύσιος Ταβουλάρης- Μπατσακούτσας), Γιώργος Καύκας (Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ), Ελένη Μισχοπούλου (Λολόττα Ιωαννίδου), Νίκος Νικολάου (Ιωσήφ Χεπ), Άννη Τσολακίδου (Σωτηρία Ιατρίδου), Χρήστος Παπαδημητρίου (Εδμόνδος Φρυστ), Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Γιώργος Πλούτης, Ιερέας Β’), Ιωάννα Πιατά (Ηρώ Χαντά), Δημήτρης Πιατάς (Δήμος Βρατσάνος), Σπύρος Σιδέρης (Ιερέας, Παραγιός), Πάνος Σκουρολιάκος (Αχιλλέας Μαδράς), Πολυξένη Σπυροπούλου (Γεωργία Βασιλειάδου), Χρίστος Στυλιανού (Λυκούργος Καλαποθάκης), Δημήτρης Τσιλινίκος (Κώστας Βατίστας), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Έρβε Βιλάρ).
Φιγκυράν – Κινηματογραφία επί σκηνής: Χρήστος Τουρλάκης.
Μουσικοί επί σκηνής: Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα), Τραϊανός Αλμπανούδης (κοντραμπάσο), Χρήστος Γκουγκούμας (πιάνο- συνθεσάιζερ), Βαγγέλης Καλαμαράς (τύμπανα- κρουστά), Μελίνα Παπαδοπούλου (βιολί)
Στην παράσταση, σε γκεστ εμφάνιση, συμμετέχει ο Λάκης Λαζόπουλος.
Πληροφορίες
Μονή Λαζαριστών- Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη), Πρεμιέρα: Κυριακή 28|01/2024
Προπώληση: ntng.gr |more.com | 11876 |. Πληροφορίες- κρατήσεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ.
