Παλαιότερες έρευνες έδειξαν ότι οι σημαντικότερες πλευρές του ανοσοποιητικού συστήματος αναπτύσσονται μέσα στους πρώτους μόλις μήνες της ζωής ενός μωρού. Μέρος ενός υγιούς ανοσοποιητικού συστήματος προέρχεται από τα γονίδια του μωρού, κάποια μέσα από την μητέρα (μέσα από το μητρικό γάλα) και τα υπόλοιπα από το εξωτερικό περιβάλλον. Καθώς το παιδί εξελίσσεται, η επιρροή του περιβάλλοντος μειώνεται. Ωστόσο, ό,τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ζωής συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον των γιατρών.
Η νέα έρευνα προσθέτει περισσότερα στοιχεία στη θεωρία για το περιβάλλον. Αναφέρει ότι ο τρόπος που οι άνθρωποι αντιδρούν σε παθογόνες ουσίες με τις οποίες έρχονται σε επαφή κατά τη διάρκεια της ζωής τους, έχει μικρότερη σχέση με την γενετική και μεγαλύτερη με την προηγούμενη επαφή τους σε ιούς και βακτήρια (και πόσο αποτελεσματικά έχει ανταποκριθεί το σώμα σε αυτούς τους λοιμογόνους παράγοντες).
Μέσα από την καταμέτρηση 200 παραμέτρων του ανοσοποιητικού συστήματος - όπως τα επίπεδα πρωτεΐνης στο αίμα ή ο αριθμός ανοσοκυττάρων - σε 210 όμοια ή αδερφικά δίδυμα, μια ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες επηρέαζαν σε μεγαλύτερο βαθμό την διαφοροποίηση ανάμεσα σε δίδυμα σε σχέση με γενετικούς παράγοντες, στο 75% των περιπτώσεων. Τα όμοια δίδυμα έχουν το ίδιο DNA, αλλά ωστόσο μπορεί να μην μοιάζουν ακριβώς πανομοιότυπα μεταξύ τους εξαιτίας περιβαλλοντικών επιρροών όπως η θέση στη μήτρα και οι εμπειρίες της ζωής τους μετά την γέννηση. Τα αδερφικά δίδυμα δεν είναι πανομοιότυπα.
Επιπλέον, στις περισσότερες από τις μισές παραμέτρους που μετρήθηκαν, οι περιβαλλοντικές επιρροές θεωρήθηκαν υπεύθυνες για το μεγαλύτερο μέρος των διαφορών. Οι συμμετέχοντες της μελέτης κυμαίνονταν ηλικιακά από 8 έως 82 ετών και τα νεότερα δίδυμα, που είναι πιθανότερο να έχουν εκτεθεί στο ίδιο περιβάλλον, έδειξαν μεγαλύτερες ομοιότητες στο ανοσοποιητικό τους σύστημα από τα πιο ηλικιωμένα δίδυμα. Το γεγονός αυτό ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το επιχείρημα ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι και οι σημαντικότεροι.
Ο Μαρκ Ντέιβις, επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Στανφορντ, δήλωσε: "Αυτό που ανακαλύψαμε, είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της αντίδρασης στο τυπικό εμβόλιο της γρίπης και άλλους τύπους ανοσολογικής απόκρισης, υπάρχουν ελάχιστες αν όχι μηδαμινές γενετικές επιρροές και το πιθανότερο είναι ότι το περιβάλλον και η έκθεσή σας σε αμέτρητα μικρόβια είναι ένας τεράστιος κινητήριος παράγοντας".
